Diego Baliardo is een van de oprichters van de wereldberoemde Gipsy Kings, hij zet de traditie van die groep met hun unieke mix van muzikale stijlen voort met een nieuwe generatie muzikanten gepokt en gemazeld in de Roma cultuur. “Este Ritmo” is het debuut van deze nieuwe groep “The Gypsy Evolution”. De Gipsy Kings werden geformeerd in 1987 door twee series broers van de Baliardo en Reyes families, Roma die naar Frankrijk vluchtten tijdens de Spaanse burger oorlog in de jaren ’30. De Gipsy Kings verdienden een Grammy Award, toerden door de hele wereld en verkochten meer dan 20 miljoen albums in hun 35 jarig bestaan. Ze speelden een mix van Cubaanse rumba en Spaanse flamenco en dat geldt ook voor dit nieuwe gezelschap waarin Diego Baliardo de zang voor zijn rekening neemt en de ritme gitaar, verder bestaat de band uit de twee kleinzoons van Diego Marlon en Gibson Baliardo, ze spelen beiden gitaar en Gibson is ook te horen op de piano, Antoine Ona speelt contrabas en Pacheco Rodolfo is de percussionist.

Het is moeilijk om stil te blijven zitten als je luistert naar de muziek op “Este Ritmo”, de verschillende ritmes werken aanstekelijk en stralen een levensvreugde uit die je doen opstaan en dansen, zoals ook gebeurt tijdens optredens. Het geluid van de groep is fraai gestructureerd met 3 gitaren en een verzameling aan percussie instrumenten zoals conga’s, shakers, pauken, tamboerijnen, triangels en guiros. Baliardo schreef en arrangeerde alle muziek, “Muziek staat centraal in het leven en het erfgoed van de zigeuners. We hebben de muziekstijlen van alle culturen waarmee we omgingen opgenomen en mengden die met onze eigen cultuur om onze unieke stijl te creëren. Muziek zit in mijn bloed, ik kan me niet voorstellen geen muziek te spelen. Hoewel op mijn leeftijd nu denk ik dat mijn muziek wat warmer is dan in het verleden. En hoewel ik nog steeds hou van het optreden voor publiek, hou ik er ook van om meer tijd door te brengen in de studio en niet meer zoveel te reizen” aldus Diego.

De muziek varieert van het ironische “No Tengo Dinero” (Ik heb geen geld) tot het weemoedige “Mi Nino”(mijn kind) of het romantische “Cara Bonita”(mooi gezicht). Allemaal stevig verankerd in de flamenco en andere Latijnse invloeden en een duidelijk pop gevoel. Als genre heb ik Gypsy jazz aangeduid maar eigenlijk is de muziek Diego Baliardo geen gypsy jazz of jazz manouche in de strikte betekenis, hier geen muziek als die van Birelli Lagrene of het Roosenberg trio met de link naar de Hot Club de France van Django Reinhardt. Flamenco en rumba met een Latijns sausje dat zijn de ingrediënten maar om daar een etiket op te plakken is moeilijk. Vrolijke muziek, uitermate geschikt om op te dansen, feestmuziek dus.

Jan van Leersum.